ای گروه کوفیان! خدا نابود و غمگینتان سازد، هنگامی که بیمناک و اندوهگین از ما یاری خواستید، مضطرب و هراسان به فریادتان رسیدیم و یاریتان کردیم و شما شمشیری را علیه ما بیرون کشیدید که در دستانمان بود و آتشی را روشن کردید که ما آن را بر علیه دشمنانمان و دشمنِ شما برافروخته بودیم. پس دشمنی شدید برای دوستانتان و نیرویی سودمند، برای دشمانتان! بی اینکه آنان عدالتی در میانتان برپا سازند و یا امیدی به آنان داشته باشید... پس بلاها پیاپی بر شما فرود آید، چرا که مارا رها کردید در حالی که شمشیرها در نیام بود و دلها آرام بود و فکرها آسوده... [یعنی زمانی که کسی در فکر جنگ نبود، شما جنگ برپا کردید]
پس دور از رحمت باشند طاغوتها و بیدادگران امت و پس مانده های احزاب و بی توجهان به قرآن و تغییردهندگان کلام حق و خاموش کنندگان سنت ها . آنانکه مسخره کنندگانند، همانان که قرآن را به میل خود پاره پاره کردند. "سوگند به خدا که یقینا این یاری نکردن، روش شناخته شده شماست" رگ هایتان بر آن روییده و ریشه هایتان در آن به هم پیوسته و استوار شده است. پس شما خبیث ترین میوه ای گشتید که باغبان را اندوهگین کرد و خوراکی لذیذ برای غاصب شدید. پس لعنت خداوند بر پیمان شکنان باد. آنان که عهدها را بعد از محکم کردنشان میشکنند، در حالیکه خداوند را بر آن ضامن قرار داده بودند...

ترجمه تحف العقول صفحه 406
انتشارات طلیعه سبز