«خدایا یاری کن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبـادت»
شاید ما هم از آن افرادی باشیم که چند هفته مانده به ماه رمضان، عزا میگیریم که چجوری در تابستان و این روزهای گرم و بلند، روزه بگیریم!! امروز دعا کنیم که خداوند توان روزه گرفتن را به ما عطا کند. توفیق، اراده و آمادگی روحی روزه گرفتن، به هر بنده ای عطا نمیشود. افراد زیاد در جامعه ما هستند که اراده ضعیفی دارند و توانایی چند ساعت تشنگی و گرسنگی را ندارند... پای منبری نشسته بودم و سخنران از امام خمینی نقل میکرد که ایشان فرمودند، ما را اگر محاصره اقتصادی کنند، روزه هایی که در ماه رمضان گرفتیم، یاور ما خواهد بود! پس بجای ناله کردن، دست به دعا بلند کنیم و از خداوند توان عبادت را بطلبیم. توان اینکه در این روزهای ماه رمضان، بواسطه ی روزه گرفتن، در نمازمان سهل انگاری نکنیم! نشود که به زور تا سحر بیدار بمانیم برای خوردن سحری، و بعد از آن بخوابیم و نماز صبحمان قضا شود. نشود این شب بیداری هایمان، بدون نماز شب باشد... خدایا، توان عبادت را از ما نگیر...
«و برکنارم دار در آن از بیهودگی و گناهان»
واقعا بدبخت است انسانی که در غیر از ماه رمضان، مرتکب گناهی باشد و در ماه رمضان هم این گناه را ادامه دهد! بلاخره فرق ماه رمضان با بقیه ایام سال چیست؟ اگر نتوانیم کمی خودداری کنیم و از گناه دور شویم، هیچ بهره ای از ماه رمضان نبرده ایم. در دعای روز اول ماه رمضان، از خداوند خواستیم که روزه ی مارا، روزه ی خاص و مقبول خودش قرار دهد و در توضیح روزه خاص گفتیم، یعنی روزه ای که بجز انجام ندادن مبطلات روزه، گناهان دیگر را هم مرتکب نشویم. الهی به امید تو...
«و به من توفیق ده، تا دائما به یادت باشم»
"کم ز خروسی مباش، مُشت پَری بیش نیست؛ از سر شب تا به سحر، ذکر خدا میکند..." آیات و روایات مختلف و متعددی داریم که تصریح میکند بر این حقیقت که تمام حیوانات و گیاهان، دائم الذکر هستند. حتی حدیثی نقل میشود که اگر پرنده ای به دام صیاد افتاد، بخاطر توقف و سهل انگاری در ذکر خدا بوده است! پرنده اگر ذکر خدا را یادش برود، صید میشود! ما که عقل و شعور داریم، اگر خدا را از یاد ببریم، چه بلایی به سرمان می آید؟ شاید بشویم مصداق آن افرادی که از نور، به تاریکی برده میشوند و رها میشوند در تاریکی... خداوندا؛ کاری کن که هیچ گاه تو را از یاد مبریم...
«به توفیق خودت ای راهنمای گمراهان»
توفیق ذکر را تو باید به ما بدهی ای خدای بزرگ. ای که گمراهان و گمشدگان را با نور خودت، به روشنایی وارد میکنی...
