خانم «ن ـ پ» 27 ساله، متأهل و ساکن تهران، سرآسیاب و همسر آقاى «ا ـ ز» سرپرست مکانیک ماشین هاى سنگین شرکت هپکو.
بیمارى: سرطان کبد و طحال.
«مدتى بود که دخترم هر روز لاغر و نحیف مى شد تا این که موجب ناراحتى ما شد. ابتدا او را نزد دکتر سید محمّد سه دهى بردیم. ایشان پس از انجام معاینات گفت: کار من نیست. باید او را پیش دکتر کیهانى ببرید.وقتى به آقاى دکتر کیهانى مراجعه کردیم، ایشان بلافاصله او را در بیمارستان آزاد، بسترى کرد. عسکبردارى هاى متعدد صورت گرفت و از جمله، توسط دکتر کلباسى تکّه بردارى به عمل آمد.
دکتر کلباسى گفت: متأسفانه، کار تمام شده است و زخم سرطان، طحال و کبد را پر کرده است و درمان هم نتیجه اى ندارد و در صورت انجام شدن یا نشدن عمل، مریض شش ماه بیش تر زنده نخواهد ماند. شما هم بى جهت خرج نکنید، ولى براى دلخوشى شما، پنجاه جلسه، شیمى درمانى مى کنیم.
من همان شب خدمت آقاى «م ـ ح» که از اعضاى هیأت امناى مسجد مقدّس جمکران است، زنگ زدم و تقاضاى دعا نمودم. هفته بعد هم به مسجد جمکران رفتیم و در آن جا ماندیم. من از حضرت مهدى(علیه السلام) شفاى دخترم را خواستم. هیأت محبّان پنج تن آل عباى تهران هم بودند. علاوه بر توسل، نذر گوسفند و ولیمه اى را در مسجد جمکران نمودم.
پرونده بیمارى فرزندم را به آمریکا نزد فرزندم که در آن جا است، فرستادم. او پرونده را به چند نفر از متخصصین سرطان نشان داد. آنها هم نظریه دکتر کیهانى را تأیید نمودند. خلاصه، هر چه توانستنم در این راه جدّ و جهد کردم. از جمله، بیمارستانى که در مکزیک با داروهاى گیاهى بیماران را درمان مى کند نیز داروهاى گیاهى دادند، امّا مثمر ثمر واقع نشد. مهم تر از همه این که توسلات خود را به ائمه هدى(علیهم السلام) مخصوصاً حضرت حجّت(علیه السلام) قطع نکردم و به نذر و نیازها ادامه دادم. جلسه هشتم شیمى درمانى بود که آقاى دکتر کیهانى با تعجب به من گفت: حاج آقا! چه کار کردى که دیگر اثرى از زخم ها وجود ندارد؟
عرض کردم: به کسى پناه بردم که همه درماندگان به آن پناه مى برند; توسل به مولایم صاحب الزمان(علیه السلام) پیدا کردم.
ایشان براى اطمینان، مجدداً عکسبردارى کرد و آزمایشات لازم را انجام داد و شفاى فرزندم را تأیید کرد و گفت: آثارى از مرض وجود ندارد و به لطف امام زمان(علیه السلام) حالشان خوب است و یقیناً شفا گرفته است.

راوی:  پدر بیمار

منبع: www.emammahdi.com
منبع:   www.sobh.org