زن گفت : زن و مرد افتادند به جان من . سر چی ؟ 
سر دعواهای بین بچه ها و نمی دانم غیض و غرض الکی .
رفتم پاسگاه و شکایت کردم ؛ ولی کسی به دادم نمی رسد .
یارو هم جری شده و بدتر می کند . مانده ام بی یاور.

ترس ورم داشته و روزگارم را از این بدتر کرده . سردار بلند شد . من شاهد بودم .
پیش خودم گفتم اگر الان دستش به رئیس پاسگاه فلان برسد ،... . گفت : عرب ! فلانی را پیدا کن .
تلفن زدم و وصل کردم به دفتر سردار . دیدم داد و هوار است که سر طرف می زند .
می گفت : زمین باید پیش پای این زن دهان بازکند و حاج خداکرم را ببلعد. خاک بر سر امثال من که نتواند حق یک خانواده تنها را بگیرد . چه کردی تا حالا ؟ 
بالاخره سریع پیگیری کردند و قضیه حل شد . وقتی مشکلی برای مردم شهر پیش می آمد ، آرامش نیرو به حد صفر می رسید تا این که سردار به چشم خود می دید که آرامش به مردم برگشته . 
در این صورت نیرو می توانست استراحت کند .