ای کاش من هم پرنده بودم و پر می کشیدم تا مزار بقیع و گندم ایرانی می خوردم از روی مزار حضرت. اینجا آدم بودن جرم است و غذای حضرتی تنها مخصوص پرنده ها. اینجا باید اشک را از چشمان خود سانسور کنی و برای دوست داشتن برای عشق برای محبت از وهابی ها مجوز بگیری…

       ای کاش من هم پرنده بودم و آدم بودن وبال گردنم نبود. حسودی کردم من اینجا به کبوتر. اینجا هیچ کبوتری وهابی نیست و اشک را هیچ پرنده ای شرک نمی داند. من اینجا دلم برای خودم سوخت و فهمیدم که آدم بودن جرم سنگینی است.
اینجا باید اشک را از چشمان خود سانسور کنی و برای دوست داشتن برای عشق برای محبت از وهابی ها مجوز بگیری.

      ای کاش من هم پرنده بودم و با وجود این همه برج فقط جلد خاک بقیع می شدم. کاش می شد به جای نوشتن، پرواز کرد و در صفحه سپید آسمان بقیع...