«خدایا در این روز مرا از آمرزش جویان درگاهت قرار ده»
مطمئنا طلب آمرزش، در یک دور تسبیح "استغفرالله" گفتن خلاصه نمیشود. اگر حق الناس به گردنت باشد که با استغفرالله چیزی درست نمیشود! باید حق مردم را بدهی! اگر به کسی بد کردی، باید از او حلالیت بطلبی! بارها در شبهای قدر شنیده ایم که استغفار سخت است! اگر مال حرام خوردی، باید گوشت تنت آب شود تا یقین کنی مال حرام در وجودت نیست! باید تصمیم قاطع بگیریم که دیگر مرتکب گناه نشویم. در ادامه باید پشیمان باشیم از انجامِ آن گناه! دیگر فکر آن گناه را هم نکنیم؛ گاهاً فکر کردن به بعضی از گناهان، برای انسان لذت بخش است؛ اگر هنوز از فکر گناهی که کردی، لذت میبری، بدان که پشیمان نیستی! از خدا بخواهیم که فکر گناه را هم از سر ما بیرون کند... هرچند؛ استغفار زبانی و گفتن "استغفرالله" نیز بسیار توصیه شده است و مطمئنا بی تأثیر نیست. پس هم وجودی استغفار کنیم و هم زبانی...
«...و قرار ده مرا در این روز از بندگان شایسته و فرمانبردارت»
حتما دیده اید که پدر و مادرها، از بین فرزندانشان، برای آن فرزندی که حرف گوش کن تر است، ارزش بیشتری قائلند! آن پسری که حرف پدر را گوش کند، آن پسری که هنوز حرف از دهان پدر بیرون نیامده ، دنبال انجام دادن آن است، اون عزیز تر است برای پدر. نسبت بین خدا و بندگانش هم همین است. آن بنده ای که چپ و راست نافرمانی میکند و لجبازی میکند با خدا، ارزش خودش را کم میکند و آن بنده ای که فقط دنبال فرمانبرداری از خداست، آن بنده ای که قبل از اذان، وضویش را گرفته، جانمازش را پهن کرده، مرتب و منظم نشسته و منتظر رسیدن وقت نماز است که فرمان خدا را انجام دهد، مطمئنا شایسته ترین بنده ی خداست...
«...و در این روز مرا از دوستان نزدیکت قرار ده»
مگر خداوند هم دوست نزدیک دارد؟! بله! در قرآن و روایات، حالِ بعضی از بهشتیان به این صورت نقل میشود: در عالم آخرت، بعضی از بهشتیان، به خداوند عرض میکنند که دوستان خود را در بهشت پیدا نمیکنیم، آنها کجا هستند؟ و پاسخ میشنوند که آنان در "بهشت خدا" هستند. بهشت خدا مرتبه ای بسیار بالا از بهشت است که افراد خاصی به آنجا میروند. میدانید که مانند جهنم، بهشت هم طبقات مختلف دارد و بهشتیان با هم متفاوتند. عده ای برای نعمت های بهشت تلاش کردن و خوب بودند، چلوکباب و حوری این افراد در بهشت فراهم است! اما عده ای فقط و فقط بخاطر خدا عبادت کردند و اعمالشان را فقط به قصد قربت انجام دادند. این افراد دوستان نزدیک خدا هستند و در "بهشت خدا" جای دارند. در قرآن میفرماید: "اگر در جرگه بندگان من وارد شوی، به بهشتِ خودم واردت میکنم" برویم و بندگی کنیم، دوستان...
«به حق مهربانی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان»
میگویند تمام مهربانی که در این دنیا میبینیم، یک درصد از مهربانی خداوند است. فکرش را بکنید! مهر مادر و پدر به فرزند که هیچ مهری بالاتر از آن در این دنیا نخواهیم دید، فقط و فقط یک درصد از مهربانی خداوند است و تازه؛ خداوند میفرماید بخشی از مهر پدر و مادر هم مال من است! یعنی درصدی از این یک درصد هم متعلق به خود خداست... الحق که قسم دادنِ خدا به این مهربانی اش، کار راه انداز خواهد بود...
