«خداوندا، در این روز، بواسطه ارتکاب گناه، مرا خوار مکن...»
باید ترسید از آن روزی که کسی از گناهان ما باخبر شود. آنگاه دیگر هیچ جایگاهی در جامعه نخواهیم داشت. دارای بهترین پوشش و بهترین ظاهر و بهترین تحصیلات و بالاترین جایگاه اجتماعی هم که باشیم، باز هم آدم گناهکار را کسی دوست نخواهد داشت.در مقال، طبق آیات قرآن؛ آن کسی عمل صالح انجام دهد، خداوند مهر و محبتش را در دل مردم قرار خواهد داد.
«مرا با تازیانه عذابت، نزن...»
التماس میکنیم به خداوند که مارا دچار عذاب نکند، دعای همیشگی انسان و بزرگترین ترس مؤمنین، همین عذاب الهی است. اما مگر عذاب الهی، جز نتیجه ی اعمال شر ماست؟ و چرا فکر میکنیم که عذاب، فقط متعلق به دوزخ و برزخ است؟ در همین دنیا هم عذاب الهی هر روز نازل میشود، ولی آنقدر ایمان ما ضعیف است که متوجه آن نمیشویم. سیل و زلزله و خشکسالی و تسلط ظالمین، همه عذاب خداوند است.اما بصیرت میخواهد که بفهمیم و به خود بیاییم.
«خدایا، مرا از آنچه تورا خشمگین میکند، دور کن...»
گاهی خداوند از افعال ما چنان خشمگین میشود،که میفرماید: به عزت و جلالم قسم که دیگر تورا نخواهم بخشید! این را خدایی میگوید که ارحم الراحمین است! اما این خدا از بچه هیئتی و بزرگ شده ی مکتب حسینی، انتظار ندارد که به نامحرم نگاه کند! خدا هفتاد گناه یه بچه خیابانی رو میبخشه، اما یک گناه هیئتی رو نمیبخشه! مراقب باشیم و اعمالی که خشم خدا را برمی انگیزد را انجام ندهیم که هیچ اشتباهی، مساوی با برانگیختن خشم خدا نیست!
«با منت و بخششت بر من ببخشای ای نهایت آرزوی آرزومندان»
