لایروبیِ جان

چطور میشود که یک نفر بزرگ میشود، بیش از کوه و یک نفر کوچک میماند ، کمتر از کاه.

شاید سالهاست که به این فکر درگیری و هر روز که کاهها و کوهها را در کنارت میبینی دوباره به این فکر فرو می روی.

می پرسم: خودت چیستی؟ ارزشت چقدر است؟

انگار چهره دوست قدیمی را دیدی.

سوالم را که میشنوی لبخندی میزنی، میگویی من اگر ارزش خودم را میدانستم چند منزل جلوتر از حالم ایستاده بودم.

به من و تو میگویند : قیمه کل امری ما یحسنه))

ارزش هر انسانی به اندازه چیزیست که دوست میدارد.((امام علی علیه السلام))

 

می گویم اینطور که محاسبه خیلی آسان میشود.

مثلا من که عاشق 100 میلیون پول باشم ، احتملا ارزشم همین است.

بلند صدایم میکنی، آهای 100 میلیونی...

حسی به من دست میدهد، احساس میکنم به من توهین شده.

تو ناراحتی را در چهره ام میبینی ، میگویی این که تازه عشق حلال بود، اگر عاشق گناه باشیم چه...؟ و اگر عاشق خدا...؟

یه رزمنده 14 ساله  چقدر زود عاشق خدای خودش شده بود و از قول خدا که یک حدیث قدسی است میگفت

 من طلبنی وجدنی و من وجدنی عرفنی و من عرفنی عشقنی و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فعلی دیته و من علی دیته و انا دیته

هرکه بجوید مرا خواهد یافتگو هر که بیابد مرا خواهد شناخت

و هرکه بشناسد مرا عاشقم خواهد شد

و هر که عاشقم باشد من نیز عاشق او خواهم شد

و کسی که من عاشق او بشوم خواهم کشت

و خونبهایش بر من واجب خواهد بود.

پس خون بهای او من هستم.

حدیث قدسی کلمات مکنونه ص 75