«خدایا قرار ده برایم در این روز بهره‌ای از رحمت وسیعت»
بارها گفتیم که رحمت خداوند بی پایان است و تنها امیدی که ما بندگان گناهکار داریم، همین رحمت خداوند است. امیدواریم که دل خدا به حالمان بسوزد و رحممان کند... حالا چه باید بکنیم تا رحمت خداوند شامل ما شود؟ حتما شنیده اید که میگویند "اِرحَم،تُرحم" یعنی رحم کن، تا به تو رحم کنند! اگر مستحقی را دیدیم، کمکی به او کنیم. اگر ماشین دارید و پیرزنی را در خیابان دیدید که راه رفتن برایش مشکل است، او را سوار کنید. حتی توصیه کرده اند که اگر گربه ای را دیدی که گرسنه است، به او غذا بده و به پاس همین رحمی که به آن گربه کردی، بلاهایی از تو دور خواهد شد. مثال ما هم مانند همین گربه است، بنده ی حقیری هستیم در مقابل خدایی بزرگ که گرسنه ی تکه از رحمت خداوند هستیم! پس دست مستحق را بگیر، تا خداوند هم دست تورا بگیرد.

«و راهنمایی‌ام کن در این ماه به سوی دلیل‌های روشنت»
گاهی بعضی از اتفاقاتی که در اطراف ما می افتند، دلیل واضح و روشنی بر وجود خداوند است. اما ما متوجه آنها نمیشویم. از خدا بخواهیم که این دلایل را برای ما آشکار کند...بگوییم: خداوندا! هدایتم کن به شناختن دلایلی که مرا به سمت تو هدایت میکند... برای شناختن تو هم محتاج خودت هستم ای خدای بزرگ. باید هدایتم کنی تا هدایت شوم. راه را بر من بنمایی تا راه را پیدا کنم. بیچاره ترین و ضعیف ترین مخلوق تو منم ای خدای بزرگ! مرا هدایت کن به سوی خودت. کاری کن که تو را بهتر بشناسم و بنده ی واقعی تو باشم...

«و مرا به سوی موجبات خوشنودی همه‌جانبه‌ات سوق ده»
خداوندا! از من راضی شو! من اشتباه کردم. نفهمی کردم. عمرم را هدر دادم... مرا ببخش و کاری کن که راه جلب رضایت تو را یاد بگیرم. یاد بگیرم تا بنده ای باشم که خدایش از او راضیست...
بیایید با خداوند حرف بزنیم. خدایا! پیشانی مرا بگیر و بکشان به سمت آن کارهایی که تو را راضی میکند... هرچند که قبلا هم گفتیم، اولین راه جلب رضایت خداوند، این است که دیگران را از خود راضی کنیم. خانواده ما از ما راضی باشند. پدر و مادر و همسر و فرزند ما از ما راضی باشند. همسایه ما از ما راضی باشند... وقتی همه را از خود راضی کردیم، خدا هم از ما راضی میشود...

«به حق محبتت ای آرزوی مشتاقان»
بارالها؛ محبت تو آن چیزی است که باعث شده همه مشتاق تو باشند و آرزوی وصل به تو را داشته باشند... پروردگارا، به حق محبتت، دعاهایم را مستجاب فرما...

«خدایا روزیم گردان در این ماه مهرورزی نسبت به یتیمان»
در فرازها وصایای حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به فرزند بزرگوارشان، امام حسن مجتبی، یک فراز مهم، مربوط به ایتام است. یکی از روضه های همیشگی شب قدر، روضه ی یتیمان و کاسه های شیر آنهاست... یتیمانی که یک عمر، از دستان مهربان امام، سیر شدند و وقتی یک شب طعامشان نرسید، فهمیدند که آن خیّر مهربان چه کسی بوده است... شب بیستم ماه رمضان، یتیمان کوفه گرسنه ماندند و وقتی خبر پیچید در کوفه که امیرالمؤمنین در بستر افتادند، یتیمان فهمیدند! شب، کاسه های شیر را به دست گرفته و برای بابای مهربانشان آوردند؛ اما دیگر فایده ای نداشت... بابا از دست رفته بود...
مهرورزی به ایتام، یکی از والاترین سنت های امیرالمؤمنین بود؛ این راه را دنبال کنیم...

«و خوراندن طعام»
اگر از پدرانتان بپرسید، حتما از سفره هایی که علما در خانه هایشان می انداختند برایتان خواهند گفت. پیر و جوان و پولدار و فقیر، همه پای یک سفره، بعد از مجلس وعظ و روضه، صبحانه میخوردند یا شامی میخوردند... بسیاری از علما معتقد بودند و مقید بودند به روضه ی صبحگاهی. هنوز هم در ماه محرم هستند بعضی از علما که صبح، هنگام طلوع آفتاب، روضه را شروع میکنند و با شنیدن روضه ی اباعبدالله، روز را آغاز میکنند. نان و پنیری به مردم میدهند و روزِ مردم را، با طعام حسینی آغاز میکنند. در مورد اطعام در راه خدا، خسیسی نکنیم. اطعام عمومی و سیر کردن گرسنگان، سیره ی با ارزش امام دوم شیعیان، حضرت مجتبی علیه السلام است. راه این امام غریب را دنبال کنیم...

«و به آشکار کردن سلام»
بلند سلام کنید! از کنار کسی رد شدم، گفتم سلام علیکم، چند کلمه ای زمزمه کرد و دستی بلند کرد، من که نفهمیدم چی گفت! خب اینکه جواب سلام نشد!! مگر نمیگوییم جواب سلام واجب است؟ جواب دادن این نیست که سری تکان دهید و دستی بلند کنید، باید مخاطب پاسخ شما را بشنود تا واجب از گردن شما ساقط شود! دوستانی که توی دلتان جواب سلام دیگران را میدهید، بدونید که وجوب اون جواب سلام هنوز به گردنتان است... گذشته از اینها؛ سلام کردن یک فرهنگ اسلامی است و اشاعه فرهنگ اسلام، وظیفه هر مسلمان است. پس بلند سلام کنید تا صدای سلام کردنتان را همه بشنوند...

«و هم‌نشینی با نیکان»
خدایا! دوستان من سیگاری نباشند! دوستان من زنجیر گردنشون نندازن! خدایا، دوستان من زیر ابرو برندارن! خداوندا، کمکم کن دوستانی پیدا کنم که یک قدم از من به تو نزدیک تر باشند. دوستی داشته باشم که در محرم، عزاداری او از من قشنگ تر است. دوستی داشته باشم که در رمضان، روزه اش از من مقبول تر است، نمازش را از من قشنگ تر میخواند، ادبش از من بهتر باشد، نه اینکه ماشینش از من بهتر باشد! نه اینکه موبایلش از من بهتر باشد... خدایا مرا هم نشین نیکان و بزرگان و آبرومندان قرار بده تا من هم مثل آنها شوم...

«به فضل و کرمت ای پناه آرزومندان»
ای خدایی که رحمت و بخشندگی و نعمت های بی شمارت، بزرگترین و بهترین آرزوی من است...

«خدایا یاری کن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبـادت»
شاید ما هم از آن افرادی باشیم که چند هفته مانده به ماه رمضان، عزا میگیریم که چجوری در تابستان و این روزهای گرم و بلند، روزه بگیریم!! امروز دعا کنیم که خداوند توان روزه گرفتن را به ما عطا کند. توفیق، اراده و آمادگی روحی روزه گرفتن، به هر بنده ای عطا نمیشود. افراد زیاد در جامعه ما هستند که اراده ضعیفی دارند و توانایی چند ساعت تشنگی و گرسنگی را ندارند... پای منبری نشسته بودم و سخنران از امام خمینی نقل میکرد که ایشان فرمودند، ما را اگر محاصره اقتصادی کنند، روزه هایی که در ماه رمضان گرفتیم، یاور ما خواهد بود! پس بجای ناله کردن، دست به دعا بلند کنیم و از خداوند توان عبادت را بطلبیم. توان اینکه در این روزهای ماه رمضان، بواسطه ی روزه گرفتن، در نمازمان سهل انگاری نکنیم! نشود که به زور تا سحر بیدار بمانیم برای خوردن سحری، و بعد از آن بخوابیم و نماز صبحمان قضا شود. نشود این شب بیداری هایمان، بدون نماز شب باشد... خدایا، توان عبادت را از ما نگیر...

«و برکنارم دار در آن از بیهودگی و گناهان»
واقعا بدبخت است انسانی که در غیر از ماه رمضان، مرتکب گناهی باشد و در ماه رمضان هم این گناه را ادامه دهد! بلاخره فرق ماه رمضان با بقیه ایام سال چیست؟ اگر نتوانیم کمی خودداری کنیم و از گناه دور شویم، هیچ بهره ای از ماه رمضان نبرده ایم. در دعای روز اول ماه رمضان، از خداوند خواستیم که روزه ی مارا، روزه ی خاص و مقبول خودش قرار دهد و در توضیح روزه خاص گفتیم، یعنی روزه ای که بجز انجام ندادن مبطلات روزه، گناهان دیگر را هم مرتکب نشویم. الهی به امید تو...

«و به من توفیق ده، تا دائما به یادت باشم»
"کم ز خروسی مباش، مُشت پَری بیش نیست؛ از سر شب تا به سحر، ذکر خدا میکند..." آیات و روایات مختلف و متعددی داریم که تصریح میکند بر این حقیقت که تمام حیوانات و گیاهان، دائم الذکر هستند. حتی حدیثی نقل میشود که اگر پرنده ای به دام صیاد افتاد، بخاطر توقف و سهل انگاری در ذکر خدا بوده است! پرنده اگر ذکر خدا را یادش برود، صید میشود! ما که عقل و شعور داریم، اگر خدا را از یاد ببریم، چه بلایی به سرمان می آید؟ شاید بشویم مصداق آن افرادی که از نور، به تاریکی برده میشوند و رها میشوند در تاریکی... خداوندا؛ کاری کن که هیچ گاه تو را از یاد مبریم...

«به توفیق خودت ای راهنمای گمراهان»
توفیق ذکر را تو باید به ما بدهی ای خدای بزرگ. ای که گمراهان و گمشدگان را با نور خودت، به روشنایی وارد میکنی...

«خداوندا، در این روز، بواسطه ارتکاب گناه، مرا خوار مکن...»
باید ترسید از آن روزی که کسی از گناهان ما باخبر شود. آنگاه دیگر هیچ جایگاهی در جامعه نخواهیم داشت. دارای بهترین پوشش و بهترین ظاهر و بهترین تحصیلات و بالاترین جایگاه اجتماعی هم که باشیم، باز هم آدم گناهکار را کسی دوست نخواهد داشت.در مقال، طبق آیات قرآن؛ آن کسی عمل صالح انجام دهد، خداوند مهر و محبتش را در دل مردم قرار خواهد داد.

«مرا با تازیانه عذابت، نزن...»
التماس میکنیم به خداوند که مارا دچار عذاب نکند، دعای همیشگی انسان و بزرگترین ترس مؤمنین، همین عذاب الهی است. اما مگر عذاب الهی، جز نتیجه ی اعمال شر ماست؟ و چرا فکر میکنیم که عذاب، فقط متعلق به دوزخ و برزخ است؟ در همین دنیا هم عذاب الهی هر روز نازل میشود، ولی آنقدر ایمان ما ضعیف است که متوجه آن نمیشویم. سیل و زلزله و خشکسالی و تسلط ظالمین، همه عذاب خداوند است.اما بصیرت میخواهد که بفهمیم و به خود بیاییم.

«خدایا، مرا از آنچه تورا خشمگین میکند، دور کن...»
گاهی خداوند از افعال ما چنان خشمگین میشود،که میفرماید: به عزت و جلالم قسم که دیگر تورا نخواهم بخشید! این را خدایی میگوید که ارحم الراحمین است! اما این خدا از بچه هیئتی و بزرگ شده ی مکتب حسینی، انتظار ندارد که به نامحرم نگاه کند! خدا هفتاد گناه یه بچه خیابانی رو میبخشه، اما یک گناه هیئتی رو نمیبخشه! مراقب باشیم و اعمالی که خشم خدا را برمی انگیزد را انجام ندهیم که هیچ اشتباهی، مساوی با برانگیختن خشم خدا نیست!

«با منت و بخششت بر من ببخشای ای نهایت آرزوی آرزومندان»

«خدایا در این روز مرا از آمرزش جویان درگاهت قرار ده»
مطمئنا طلب آمرزش، در یک دور تسبیح "استغفرالله" گفتن خلاصه نمیشود. اگر حق الناس به گردنت باشد که با استغفرالله چیزی درست نمیشود! باید حق مردم را بدهی! اگر به کسی بد کردی، باید از او حلالیت بطلبی! بارها در شبهای قدر شنیده ایم که استغفار سخت است! اگر مال حرام خوردی، باید گوشت تنت آب شود تا یقین کنی مال حرام در وجودت نیست! باید تصمیم قاطع بگیریم که دیگر مرتکب گناه نشویم. در ادامه باید پشیمان باشیم از انجامِ آن گناه! دیگر فکر آن گناه را هم نکنیم؛ گاهاً فکر کردن به بعضی از گناهان، برای انسان لذت بخش است؛ اگر هنوز از فکر گناهی که کردی، لذت میبری، بدان که پشیمان نیستی! از خدا بخواهیم که فکر گناه را هم از سر ما بیرون کند... هرچند؛ استغفار زبانی و گفتن "استغفرالله" نیز بسیار توصیه شده است و مطمئنا بی تأثیر نیست. پس هم وجودی استغفار کنیم و هم زبانی...

«...و قرار ده مرا در این روز از بندگان شایسته و فرمانبردارت»
حتما دیده اید که پدر و مادرها، از بین فرزندانشان، برای آن فرزندی که حرف گوش کن تر است، ارزش بیشتری قائلند! آن پسری که حرف پدر را گوش کند، آن پسری که هنوز حرف از دهان پدر بیرون نیامده ، دنبال انجام دادن آن است، اون عزیز تر است برای پدر. نسبت بین خدا و بندگانش هم همین است. آن بنده ای که چپ و راست نافرمانی میکند و لجبازی میکند با خدا، ارزش خودش را کم میکند و آن بنده ای که فقط دنبال فرمانبرداری از خداست، آن بنده ای که قبل از اذان، وضویش را گرفته، جانمازش را پهن کرده، مرتب و منظم نشسته و منتظر رسیدن وقت نماز است که فرمان خدا را انجام دهد، مطمئنا شایسته ترین بنده ی خداست...

«...و در این روز مرا از دوستان نزدیکت قرار ده»
مگر خداوند هم دوست نزدیک دارد؟! بله! در قرآن و روایات، حالِ بعضی از بهشتیان به این صورت نقل میشود: در عالم آخرت، بعضی از بهشتیان، به خداوند عرض میکنند که دوستان خود را در بهشت پیدا نمیکنیم، آنها کجا هستند؟ و پاسخ میشنوند که آنان در "بهشت خدا" هستند. بهشت خدا مرتبه ای بسیار بالا از بهشت است که افراد خاصی به آنجا میروند. میدانید که مانند جهنم، بهشت هم طبقات مختلف دارد و بهشتیان با هم متفاوتند. عده ای برای نعمت های بهشت تلاش کردن و خوب بودند، چلوکباب و حوری این افراد در بهشت فراهم است! اما عده ای فقط و فقط بخاطر خدا عبادت کردند و اعمالشان را فقط به قصد قربت انجام دادند. این افراد دوستان نزدیک خدا هستند و در "بهشت خدا" جای دارند. در قرآن میفرماید: "اگر در جرگه بندگان من وارد شوی، به بهشتِ خودم واردت میکنم" برویم و بندگی کنیم، دوستان...

«به حق مهربانی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان»
میگویند تمام مهربانی که در این دنیا میبینیم، یک درصد از مهربانی خداوند است. فکرش را بکنید! مهر مادر و پدر به فرزند که هیچ مهری بالاتر از آن در این دنیا نخواهیم دید، فقط و فقط یک درصد از مهربانی خداوند است و تازه؛ خداوند میفرماید بخشی از مهر پدر و مادر هم مال من است! یعنی درصدی از این یک درصد هم متعلق به خود خداست... الحق که قسم دادنِ خدا به این مهربانی اش، کار راه انداز خواهد بود...

"خدایا نیرو ده مرا در این روز براى برپا داشتن فرمان و دستورت"
به راستی که توفیق بجا آوردن اعمال و عبادات، به بهترین وجه، توفیقیست که نصیب بسیاری از مردم نمیشود. نعمت سلامتی، نعمتی است که بسیاری از آن محرومند. اینکه میتوانیم ایستاده نمازمان را بخوانیم، اینکه میتوانیم روزه بگیریم، اینکه میتوانیم به زیارت برویم؛ اینها همه توفیقاتیست که خداوند بر ما ارزانی داشته است. از خدا میخواهیم که قدرت و نیروی عبادت را به ما ارزانی بخشد تا در این ماه مبارک بتوانیم با تمام وجود، اعمال را بجا آوریم و اورا از خویش خوشنود سازیم...

"...و بچشان به من شیرینى ذکرت را"
خدایا، کاری کن که وقتی شبهای ماه رمضان، دعای ابوحمزه را میخوانیم، حسابی بهمان مزه کند. وقتی کمیل میخوانیم، اشکمان در بیاید. وقتی جوشن میخوانیم، روحمان جلا بگیرد...چشیدن شیرینی عبادت هم توفیقیست که از بسیاری سلب میشود. در روایات آمده است : "اگر کسی به علم خود عمل نکند، کمترین عذابی که به او میرسد، گرفتن لذت عبادات از او است" به زیارت میرود اما هیچ حسی به او دست نمیدهد. دعا و نماز میخواند، اما کاملا بی احساس... از آن سو، فرد بی سوادی، همین دعا را میخواند و های های گریه میکند... چشیدن لذت عبادت هم توفیق میخواهد...

"...و به من یاد ده در این ماه طرز سپاسگزارى از نعماتت را؛ به بزرگواریت"
منظور از سپاسگزاری و شکر، همین "الحمدلله" گفتن خالی نیست. اینکه تک تک نعمت هایی که در دست ماست را به درستی استفاده کنیم، خودش شکر نعمت است. همینکه با زبان غیبت نکنیم، شکر نعمت زبان است. همینکه با چشم، به نامحرم نگاه نکنیم، شکر بینایی است. اینکه از دست خود، برای کمک به نیازمندان استفاده کنیم، شکر نعمت دست است...

"...و در این روز مرا حفظ کن از ارتکاب به گناه و بپوشان بدی هایم را؛ اى بیناترین بینایان"
در روایت داریم "اگر گناه، بــو داشت، دو نفر نمیتوانستند کنار هم نشستن را تحمل کنند" در روایت دیگری داریم: "اگر از عیب های همدیگر اطلاع داشتید، جنازه همدیگر را دفن نمیکردید" پس قدر رازداری خدا را بدانیم و به او التماس کنیم که هرگز عیوب مارا بر کسی برملا نکند. همانا که خداوند، بهترین محرم راز است. خداوندی که بر تمام اعمال ما ناظر است ...

"خدایا در این روز مرا هوش و بیداری نصیب فرما"
شعری عربی میخواندم با این مضمون: "شخصی نزد عالمی رفت و از حافظه ی بد و بهره ی کم از علم، ابراز ناراحتی کرد. عالم او را به ترک گناه تشویق کرد و علت را این بیان کرد که علم یک برتری است، و این برتری به فرد گناهکار داده نمیشود" مطمئنا شخص گناهکار، موفق به حفظ احادیث ائمه نمیشود. مطمئنا آیات شریف قرآن در قلب گناهکار، جای نمیگیرند! پس راهِ بدست آوردن هوش و آگاهی، ترک گناه است...

"و از سفاهت و جهالت و کار باطل دور گردان"
شاید تصور زندگی بدون کارهای باطلی که به آن گرفتار هستیم، سخت باشد. همین دیدن فوتبال در ماه رمضان، ماهی که میتوانیم با عبادت بیشتر و استفاده از هر لحظه و هر ساعتش، جایگاه معنوی خود را بالا ببریم؛ اما ساعت ها پای تماشای فوتبال مینشینیم. یا کارهای دیگری که بچه گانه و بی ارزش هستند. وقت مؤمن ارزش بالایی دارد و باید از لحظه لحظه ی عمرش به خوبی بهرمند شود...

"و از هر خیری که در این روز نازل می‌فرمایی مرا نصیب بخش"
روزی رسول اکرم به اصحاب خویش فرمودند: "میخواهید اعمالی را به شما بگویم که با انجامشان بین شما و شیطان، فاصله ای به اندازه فاصله ی مشرق و مغرب می اندازد؟" اصحاب مشتاقانه پاسخ مثبت دادند. حضرت شروع به شمردن کردند: "اول روزه بگیرید که صورت شیطان را سیاه میکند." و همانا بزرگترین خیر ماه رمضان، همین روزه است. "دوم صدقه بدهید که پشت شیطان را میشکند." مطمئنا در نزدیکی شما، نیازمندان آبرومندی زندگی میکنند که میتوانید به آنها کمک کنید. بیوه زنانی که فرزندان زیادی دارند، افراد مسنّی که آبرومندند و از کسی طلب کمک نمیکنند؛ کمک به این افراد بالاترین ثواب را دارد... " سوم دقت در انجام عمل صالح و دوستی با خدا، ریشه ی شیطان را قطع میکند" ممارست به خواندن نافله ها، مخصوصا نماز شب، که مصداق بارز نزدیکی و صمیمیت با خداست، تبر به ریشه ی شیطان میزند. "چهارم استغفار است که رگهای شیطان را میزند" در تمام شرایط و زمانها، توبه و استغفار و برگشتن به سمت خداوند، بدترین خبر برای شیطان است...
به فرموده ی پیامبر اکرم، این موارد، برترین اعمال خیر هستند. پس دعا میکنیم که بهره ای از این اعمال خیر در این روز به ما برسد...

"به حق بخششت، ای بخشنده‌ترین بخشندگان"

برای دریافت صوت های هیئت در تاریخ 93/03/29   روی ادامه مطلب کلیک کنید

ادامه مطلب...

" خداوندا، مرا در این روز به رضا و خشنودیت نزدیک ساز "
 چه وقت انسان به رضایت خدا نزدیک میشود؟ خداوند از چه کسی راضی خواهد بود؟ در حدیثی گفته میشود "اگر میخواهی بفهمی که خداوند از تو راضیست یا نه، ببین آیا خودت از خدا راضی هستی یا نه" منظور این حدیث چیست؟ استاد اخلاق، حضرت آیةالله مجتهدی رحمةالله علیه میفرمودند : " انسان باید در همه حال از خداوند راضی باشد! بجای اینکه مدام ناله کند و ناراحتی کند که این چه زندگیست من دارم یا چرا انقدر از نعمت های دنیا بی بهره ام و ... ، به جای اینها شکر خدا کند و راضی باشد به آنچه خداوند به او عطا کرده. انسانی که اینگونه باشد، خدا هم از او راضی خواهد بود. و انسانی که از خدا ناراضی باشد، خدا هم از او ناراضی خواهد بود..."

"... و از خشم و غضبت دور فرما "
امیدوار باشیم که در ماه رمضان، کاری نکنیم که خداوند از ما عصبانی شود. خشم خدا بدترین اتفاقیست که میتواند برای یک بنده بیوفتد. و وای به حال بنده ای که در ماه رمضان، که ماه بخشش و مغفرت است، دچار خشم خدا شود.

"... و برای قرائت آیات قرآنت توفیق ده"
اساتید اخلاق، میگویند که در ماه رمضان باید حتما چندبار قرآن را ختم نمود. اما کسی که کار و درس و مشغله زیادی دارد، حداقل یک ختم قرآن را باید انجام دهد و کسی که در این حد نیز توفیق نداشته باشد؛ واقعا باید در اعمال خود تجدید نظر کند. همچنین توصیه میکنند که حتما ختم قرآن را تقدیم به محضر صاحب العصر و الزمان، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بنمایید.

"... به حق رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان"

در رمضان امسال، قرار داریم که هر روز، دعای مربوط به آنروز را ترجمه و با استفاده از
احادیث اهل بیت علیهم السلام و سخنان اساتید اخلاق و بزرگان شرح دهیم.

همراه بچه های هیئت باشید...